O Gowinie, o którym mówić i pisać się nie powinno…

Bronisław Komorowski zaprosił upadłego Gowina do polityki i razem z Kosiniakiem Kamyszem i innymi „spadami” z dawnego PO próbuje budować demokratyczną, konserwatywną siłę. Na razie mają poparcie „pod progiem” lub odrobinę „nad”. Poparcie dla Gowina sięga promili. Ale nie ta ich „walka o życie” jest tak naprawdę istotna. Istotne jest to, że pojawił się Gowin

Upraszając, rozumiem, że dla Komorowskiego, Kamysza i innych wystarczy, że Gowin chodzi co niedzielę do kościoła. Co on myśli, co zrobił i może zrobić znaczy niewiele. Wykazują się jeszcze przy okazji brakiem wyobraźni i pragmatyzmu. Gowin znany jest z tego, że tam gdzie jest, to od razu zamierza odegrać znaczącą i kierowniczą rolę, więc najpewniej ma zamiar przejąć stery powstającej z trudem nowej formacji… On inaczej nie potrafi. To pewne. Więc w dodatku biorą na pokład nie tylko skompromitowanego polityka, który wielokrotnie dla miłości własnej naraził Polskę na gigantyczne szkody (wspieranie dewastujących ustrój demokratyczny, naszą obecność w UE i nasze sojusze działań Kaczyńskiego) to jeszcze narażają siebie na kolejne zdrady i wolty Gowina, który niewątpliwie dojdzie do wniosku, że „wie lepiej”, że „tylko on” ma „moralne” prawo rządzić.

Wszystko razem kompromituje tych panów, ich formację, którą łączą jedynie „misiaczki” z księżmi i biskupami i według mnie skazuje na klęskę. Szkoda, bo to przeszkadza w budowaniu jednej, wspólnej listy, która jest warunkiem zdecydowanego zwycięstwa pozwalającego odbudować demokratyczną, bezpieczną i dostatnią Polskę.

Tekst opublikowany został na pawelbujalski.blog

fot. Facebook

O autorze