Kinga Kamińska: I nie mam skąd się wypisać!

Przewodniczący NSZZ „Solidarność” Piotr Duda oświadczył, że treść programu wyborczego kandydata Andrzeja Dudy jest zbieżna z celami programowymi związku i „S” udziela poparcia prezydentowi Andrzejowi Dudzie w wyborach prezydenckich. – Dostałam mdłości – pisze Kinga Kamińska

***

W 1980 roku na mocy podpisanych w Gdańsku Porozumień Sierpniowych powstał NSZZ Solidarność – to tak w skrócie, wszyscy wiedzą. Przed strajkami na Wybrzeżu nie należałam do żadnego związku zawodowego. Pracowałam na Uniwersytecie Warszawskim, zapisałam się do nowo powstałego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty.

W październiku dziewięcioliterowiec NSZZPNTiO przystąpił do „Solidarności”. Pełniłam różne funkcje, byłam pierwszą przewodniczącą „S” w instytutowym kole Obserwatorium Astronomicznego UW, potem przedstawicielką Obserwatorium Astronomicznego w Komisji Zakładowej „S” UW, w 1981 do 13 grudnia sekretarzem prezydium komisji zakładowej na Uniwersytecie.

Trzy dni po wprowadzeniu stanu wojennego zaangażowałam się w działalność podziemną w kolportażu Tygodnika Mazowsze i innych wydawnictw drugiego obiegu, a po ponownym zalegalizowaniu związku, w kwietniu 1989, byłam już zwykłym członkiem uniwersyteckiej „S” – nie byłam tak naprawdę nigdy zwierzęciem związkowym. W Solidarności pozostałam z sentymentu.

PRZECZYTAJ TAKŻE: Przegrane i wygrane. 35. rocznica powstania ruchu Wolność i Pokój

I oto w połowie 1990 nastąpiły jedno po drugim wydarzenia z planowanym startem Lecha Wałęsy w wyborach prezydenckich w tle, następstwo bliskiej współpracy Wałęsy z braćmi Kaczyńskimi i opanowania Komitetu Obywatelskiego przez Porozumienie Centrum, co rozpoczęło „wojnę na górze”:

– skandaliczne potraktowanie Jerzego Turowicza przez Lecha Wałęsę na posiedzeniu Komitetu Obywatelskiego
– fax wysłany przez Wałęsę do Sekretarza Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność”, Henryka Wujca o treści „czuj się odwołany”
– żądanie Wałęsy ustąpienia Adama Michnika z funkcji redaktora Gazety Wyborczej
– odebranie Gazecie Wyborczej znaku „Solidarność”
– zaangażowanie NSZZ „Solidarność” w kampanię prezydencką Lecha Wałęsy i jego obrzydliwe insynuacje antysemickie pod adresem Tadeusza Mazowieckiego.

Poszłam do uniwersyteckiej Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” z legitymacją członkowską, złożyłam oświadczenie o wystąpieniu ze związku i na moje żądanie otrzymałam wpisanie tego faktu z datą do legitymacji.
Mam siedemdziesiąt dwa lata. Pracowałam prawie czterdzieści dwa lata. NSZZ „S” był jedynym związkiem zawodowym do którego przystąpiłam. W partii też byłam dwa razy: pierwszy i ostatni. Byłam członkiem istniejącego w czasach, które tu opisuję ROADu, od założenia w połowie 1990 do maja 1991, kiedy wszedł w skład Unii Demokratycznej, do której już się nie zapisałam. Bo jako się rzekło zwierzęciem partyjnym też nigdy nie byłam. Ale to inna historia.

PRZECZYTAJ TAKŻE: Udawane głosowanie to zwykły zamach stanu

I cały ten długi tekst jest po to, żeby napisać, że z pobudek masochistycznych obejrzałam wspólne wystąpienie dwóch Dudów. Podpisali porozumienie. Przewodniczący NSZZ „Solidarność” Piotr Duda oświadczył w umowie, że treść programu wyborczego kandydata Andrzeja Dudy jest zbieżna z celami programowymi związku. Zapewnił, że Komisja Krajowa związku udziela poparcia prezydentowi Andrzejowi Dudzie w wyborach prezydenckich.

Dostałam mdłości, dopadł mnie hercklekot i nie mogę się uspokoić. I, kurwa, nie mam skąd się wypisać!

O autorze